In verwachting
"Als het goed is is onze dochter twee maanden geleden geboren," zegt ze met een mengeling van trots en spijt. Op een receptie ben ik in gesprek geraakt met een collega. Tussen de speeches door hebben we bijgepraat over de laatste heldendaden van onze kinderen en informeerde ik voorzichtig of er bij hun nog gezinsuitbreiding te verwachten is maar dit antwoord had ik niet verwacht. Het klinkt even bizar als die onwaarschijnlijke verhalen van vrouwen die buikpijn hebben en een paar uur later bevallen van een onverwacht kind. Ik had me nooit gerealiseerd dat een aanstaande adoptiemoeder aan de hand van de gemiddelde procedurelengte ongeveer weet wanneer haar kind geboren wordt. Geen wonder dat ze spijtig is omdat ze zoveel moet missen van haar tweede kind maar ook trots omdat er gezinsuitbreiding gaat komen.
Ik wist wel dat hun eerste dochtertje geadopteerd was maar ik wist niet wat er allemaal bij komt kijken voordat je je adoptiekind je eigen kind kan noemen. De lange moeizame weg om zelf kinderen te krijgen vertelt ze niet maar ik kan er wel naar raden. Toen dan eindelijk duidelijk werd dat het via de natuurlijke weg niet zou gaan lukken leek adoptie een goed alternatief en begon een nieuw traject. Aan allerlei voorwaarden moest worden voldaan. Als volbloed paarden werden ze gekeurd, herkeurd en bekeken en daarna over ontelbare papieren hindernissen gestuurd. Uiteindelijk mochten ze hun eerste dochter zelf uit China halen maar het meisje dat al een jaar Papa en Mama tegen hen zegt is pas gisteren echt hun dochter geworden. Voor het tweede kind lijkt geen verkorte procedure voorhanden. Anouk moet met haar ouders nog een poos op haar zusje wachten.
Mijn gedachten dwalen even af naar mijn eigen kleine meid van zeven maanden die net ontdekt heeft dat ze door te rollen de hele kamer onveilig kan maken. Ze onderzoekt alles met haar handjes en haar mond en ze lacht stralend naar iedereen maar het meeste naar haar broer. We genieten met z'n drieën van haar ontwikkeling en gezelligheid. Onmisbaar.
Ergens aan de andere kant van de wereld is pas een meisje te vondeling gelegd omdat haar moeder niet meer dan één kind mocht hebben of omdat het kind een jongetje had moeten zijn. Haar moeder heeft haar bij het weeshuis gelegd in de hoop dat ze een thuis zal krijgen. Als ik zo kijk naar de aanstaande (adoptie)moeder tegenover mij denk ik dat het wel goed komt met haar.
| vorige: | Exportbaby |
| volgende: | Opgewekt |