Onthaasten
Verslagen overzie ik het slagveld van de week. Het is zaterdagochtend en Martin is de voetbalwedstrijd van Sebastiaan aan het coachen. Ik mocht uitslapen maar dat is helaas mislukt doordat Elise geen zin had om na de ochtendvoeding weer te gaan slapen. De huiskamer ligt bezaaid met kleren, post, speelgoed en kranten. Op tafel staan de resten van het mannenontbijt en op het aanrecht is nog te achterhalen wat we gisteren hebben gegeten. Buiten miezert het. Zuchtend leg ik Elise in de box. Ze gaat tevreden met de ringen van de babygym spelen.
Het is een drukke week geweest. Mijn twee vrije dagen zijn opgegaan aan verplichtingen buitenshuis en Martin is zelfs drie dagen weggeweest. Tel daar nog bij op dat onze werkster al twee maanden overspannen is en zie daar de complete chaos. Een kennis zei laatst dat het hebben van een baby het ultieme onthaasten is maar het ontgaat me deze week wat ze daarmee bedoeld heeft. Het lijkt juist drukker dan ooit. Ik begin met het oprapen van de dichtstbijzijnde dingen en ruim ze op. Dat lijkt volslagen zinloos maar ik weet uit ervaring dat wanneer je dat stug volhoudt er langzaamaan verbetering in de puinhoop komt. Na een poosje ziet de kamer er weer beter uit omdat ik het meeste naar de keuken heb verplaatst en ga ik snel even douchen omdat Elise nu wel in slaap is gevallen. Als ik met twee wasmanden verzamelde was weer beneden kom doet ze net haar oogjes weer open. Ik zet haar in de maxi-cosy zodat ze goed kan zien hoe ik de keuken opruim en ze wordt helemaal enthousiast van de stofzuiger die om haar heen raast.
Ik bedenk me intussen dat er één groot voordeel zit aan schoonmaken vergeleken bij andere vervelende klussen. Meestal wordt een klus steeds groter naarmate je langer wacht, zoals bij het uitstellen van de administratie of het uittrekken van onkruid in de tuin. Met schoonmaken is dat niet zo. Het is ietsje meer werk maar omdat je toch overal bij langs moet maakt de hoeveelheid rommel niet eens zoveel uit. De voldoening daarna is des te groter.
Elise zit haar repertoire aan geluiden te testen. Aaaah, ara, ara, iiiiih. Eerst zachtjes en dan steeds harder. Na een poosje beginnen er wat ontevreden geluiden door te klinken en tegen de tijd dat ik de stofzuiger wegberg is ze overgegaan op een dwingend huiltje. Ik til haar op en meteen krijg ik een stralend lachje. Ze klampt zich als een aapje aan me vast. Samen maken we haar fruithapje en mijn koffie klaar terwijl ik me afvraag of ik de bedden vandaag nog moet verschonen. Elise laat zich ongeduldig in haar stoeltje zetten en ze kan haast niet wachten totdat ze de slab omheeft en haar eerste hapje wegsmakt. Bij de tweede hap wordt ze al iets rustiger en probeert ze de lepel te pakken. "Daar komt de auto van papa," kondig ik de volgende hap aan en Elise spert haar mondje als een jong vogeltje. "Nu de auto van opa." De garagemond gaat alweer open en ik voel dat mijn opgejaagde gevoel wegebt terwijl ik in de blauwe ogen van mijn dochter kijk. Gorgelend ontdoet de vaatwasser zich van het laatste spoelwater en de wasmachine begint met centrifugeren. Bij de volgende hap breekt buiten de zon door de wolken en worden wij in onze pas opgeruimde kamer overgoten met licht. Mijn moeizame humeur van de ochtend verdwijnt als sneeuw voor de zon en tevreden laat ik me door mijn dochter onthaasten.
| vorige: | Buitenkind |
| volgende: | Exportbaby |