Ruzie
"Au!" riep ik geschrokken toen mijn dochter van vier maanden me in mijn tepel beet in plaats van te zuigen. Elise liet los om vervolgens met een ontdeugend lachje weer richting tepel te gaan. Met een getuit mondje nam ze de tepel in de mond om vervolgens ferm de kaakjes erop te zetten en met een ruk van het hoofd achterover weer los te schieten. "Elise, dat mag niet," las ik mijn dochter voor het eerst in haar leven de les. Tot dan toe had ik elke nieuwe verrichting ruim aangemoedigd. Het eerste lachje, het grijpen naar speeltjes, het per ongeluk rollen van rug naar zij. Zelfs met de vlakke hand op het water slaan in bad mocht. Maar nu mocht er iets niet. Elise snapte er niets van. "Mama, je moet niet zo boos zijn op Elise!" kwam grote broer Sebastiaan te hulp. Verontwaardigd stond hij voor me, zich met zijn zeven jaar zo lang makend als hij kon. En hoe ik ook praatte en uitleg probeerde te geven, hij bleef erbij dat ik niet boos mocht zijn op zijn kleine zusje. Laatst had hij mij ook al vermanend toegesproken toen ik Elise aan het verschonen was van een enorme poepbroek en haar 'lief klein stinkdier' had genoemd.
Sebastiaan is heel gevoelig voor stem verheffen, hij denkt meteen dat ik boos ben. Toch vind ik dat hij moet leren dat als er iets niet kan of niet mag dat niet wil zeggen dat ik boos ben.
Het is lastig. Ik heb zelf pas goed ruzie leren maken in mijn relatie met Martin. Was bij ons thuis stem verheffen, gillen, stampvoeten (wat mijn zusje goed kon) en met deuren slaan taboe, onredelijk zijn mocht al helemaal niet. Martin heeft daar geen last van, als hij boos is of ernstig baalt, vliegt er van alles uit zijn mond, gemeende en soms niet gemeende dingen. Ik schrok me de eerste keer een ongeluk en wou het onmiddellijk uitpraten maar dat bleek helemaal onhandig. Redelijk zijn werkt niet bij iemand die boos is, uitlachen (goed getimed en gedoseerd) soms wel. Even een poosje in zijn sop gaar laten koken is de beste remedie. Als het werkelijk belangrijk is komt het echte gesprek later en anders helemaal niet. Nu ik er een beetje aan gewend ben moet ik toegeven dat luidruchtig ruziën geweldig kan opluchten. Sebastiaan is wat ruziën betreft net Martin maar hij kan net zo als ik nog tijden lang na lopen gisten over boze woorden. Als het maar even niet lekker loopt komen koeien van jaren geleden uit de sloot en lijkt de bui niet te doorbreken.
Sebastiaan was alweer vergeten waar zijn boze bui mee begon en gaf ineens een wending aan het gesprek. "Waarom mag ìk niet uit je borst drinken," zei hij beschuldigend. "Omdat je te oud bent en omdat je.." begon ik voor de zoveelste keer uit te leggen. "Nee, nee, je zei laatst dat het niet mocht omdat ik tanden heb, nou en nu bijt Elise je ook en die mag wel drinken. Ik vind het niet eerlijk!" En voor ik van mijn verbazing bekomen was en in de lach schoot, sloeg de deur knallend achter hem dicht.
| vorige: | Valentijn |
| volgende: | Buitenkind |