Enge beesten
Om van het gezeur af te zijn had ik me over laten halen om een werkster in dienst te nemen. Martin, mijn schoonmoeder en diverse bezorgde vriendinnen vonden dat deze drukbezette werkende moeder ontlast zou moeten worden en grepen iedere gelegenheid aan om dat duidelijk te maken. Zelf was ik daar nog niet zo van overtuigd. Toegegeven, onze eerste werkster was geweldig. Als ik woensdag thuiskwam nam ik speciaal een bosje bloemen mee om onder het genot van een kopje thee van een vaasje bloemen in keurige omgeving te genieten. Maar ons poetswonder werd zwanger en we zaten zonder. Ik dacht modern te zijn en huurde een student in. Dit bleek geen succes want hij kwam 's ochtends vroeg steeds binnen zonder aan te bellen en veranderde alle glanzende dingen met schuurmiddel in doffe spulletjes. Daarna hadden we een juffrouw Dobbelsteen die zo klein was dat alles boven mijn schouderhoogte vies bleef. De laatste was een kordate dame die om onverklaarbare reden iedere keer onder het gasfornuis wou poetsen zonder aan de badkamer toe te komen en waarbij er per kamer zeker 10 hooiwagen spinnen tegen het plafond zaten.
Nu vind ik hooiwagenspinnen niet zo eng maar als ze rond gaan zeulen met een balletje eitjes waarin de belofte zit van zo'n honderd nieuwe spinnetjes is het toch echt tijd om het plafond eens te stofzuigen. Pissebedden en zilvervisjes die van kleine donkere vochtige hoekjes houden heb ik ook liever niet in huis en dat geldt al helemaal voor die grote zwarte harige race-spinnen. Ik weet niet waarom maar de aanblik van zo'n spin doet me verstijven. Martin moet ze vangen of ik vermoord ze met een krant omdat ik er niet tegen kan dat ze ergens heenrennen en ik verder moet met de wetenschap dat er ergens eentje zit.
Ik zou best wel minder tijd aan het huishouden willen besteden maar is het eigenlijk wel zo dat een werkster je veel werk uit handen neemt? Toen Martin en ik samenwoonden in een keurig opgeruimde flat ging het nog wel maar nu we er met z'n vieren dagelijks een enorme puinhoop van maken moet ik eerst grondig opruimen wil er überhaupt iemand met een stofzuiger doorheen kunnen. De studeerkamer is hopeloos en door Sebastiaan's kamer is slechts een klein gangetje begaanbaar van de deur naar het bed tussen de legobouwsels. Het kost me zeker anderhalf uur voordat een werkster aan de slag kan. Als ik opruim terwijl ik poets ben ik met de hele klus in drie uur klaar. Het is net zoals met de belastingaangifte: tegen de tijd dat ik alle benodigde papieren bij elkaar heb gescharreld is het formulier zo ingevuld. Toch leek het me wel lekker om Elise's middagslaapje te kunnen besteden aan het lezen van een boek in plaats van heen en weer te vliegen met een emmer sop. En dus kwam Marina.
Op aanraden van de buren die zeer tevreden waren over hun nieuwe Russische poets zou haar vriendin bij mij komen schrobben. Onze hulp bleek een stevige jongedame met een stuk kauwgom in haar mond. Langs de kauwgom heen liet ze me in gebrekkig Nederlands weten dat boven het normale salaris ook nog strippenkaarten verstrekt dienden te worden. Verbouwereerd knikte ik en liet haar binnen, bang als ik was de laatst beschikbare werkster in de omgeving af te schrikken. Kort legde ik haar uit wat de bedoeling was waarop ze zich zuchtend afvroeg of dat wel allemaal kon in drie uur. Terwijl ze zich met emmer naar boven hees ben ik met een kop thee in de studeerkamer uit de weg gaan zitten, nijdig op mezelf dat ik me tot deze werkster had over laten halen. Net toen ik besloten had dat ik haar een kans moest geven hoorde ik een gil. De poes bleek bezig met het uitspugen van een haarbal. Een akelig gezicht waar Marina met afgrijzen naar stond te kijken. "Oh, een haarballetje," zei ik nonchalant terwijl ik het poezenproduct wat op een verzopen muis leek met een doekje verwijderde. "Iek een beetje bang," piepte Marina en maakte dat ze de kamer uitkwam. Even later maakte ze kennis met onze kikker die altijd doodstil in zijn aquarium hangt totdat je er vlakbij komt.
's Avonds ging de telefoon. Een jonge meisjesstem legde in keurig Nederlands uit dat Marina het heel leuk had gevonden die ochtend maar dat ze wat allergisch was voor de kikker en niet meer terug kon komen. Inwendig juichend prevelde ik wat beleefde woorden om daarna met innige voldoening op te hangen. Weer baas in eigen huis! Wat geweldig dat onze beesten me een onaangename beslissing bespaard hadden. Ons huis, een waar griezelhuis voor de schoonmaakster. Raar mens, wie is er nu bang voor beesten. Ik besloot een bakje koffie te zetten om het te vieren en opende de bijkeukendeur om op zoek te gaan naar een nieuw pak suiker toen ik de grootste race-spin ooit aan de muur zag hangen. Ik verstijfde en gilde "Martin!"
| vorige: | Prima |
| volgende: | Goliath |