Een goed begin
"Zal ik uw tafeltje even afnemen?" vraagt het meisje vriendelijk en ik knik afwezig. "Ja, graag doet u dat maar," antwoord ik terwijl ik onze jassen op de stoelen hang om aan te geven dat dit tafeltje van ons is. Martin staat een eindje verderop in de rij om onze bestellingen door te geven terwijl de kinderen nieuwsgierig kijken welk presentje ze zullen krijgen bij hun vrolijke maaltijddoos. Er zal geen culinair hoogstandje worden geserveerd in dit Amerikaanse concern, enkel frietjes, hamburgers en frisdrank. Daar gaan we met onze goede voornemens op deze nieuwjaarsdag.
"Heeft u vannacht nog leuk vuurwerk afgestoken?" vraagt het meisje terwijl ze de tafel afneemt. Ik kijk haar nu pas echt aan en zie een bakvis van een pubermeisje dat niet alles mee heeft. Ze heeft sluik bruin haar in een slordige paardenstaart, een onregelmatige huid en enorm dikke lippen. Ze lacht Elise toe die eigenwijs met een kinderstoel komt aanschuiven. Daardoor zie ik dat de haast onvermijdelijke beugel ontbreekt hoewel ze die best zou kunnen gebruiken. Arm ding, denk ik onwillekeurig.
"We hebben een beetje vuurwerk afgestoken en veel sterretjes laten branden. Het was erg gezellig bij Oma, he Elise?" Elise reageert niet maar voor het meisje is het aanleiding om te vertellen hoe haar oudejaarsnacht is verlopen. Ze heeft het met haar familie gevierd en ze babbelt vol enthousiasme terwijl ze ondertussen een vraag van haar collega beantwoordt en even zwaait naar vertrekkende mensen. "Eet smakelijk," zegt ze wanneer Martin met vol dienblad arriveert en met een aai over Elise's haar verdwijnt ze naar de volgende tafel.
We peuzelen met onze handen terwijl de kinderen spelen met hun presentjes en Martin een krant leest. Ik bedenk me hoe echt onze bedienster is in vergelijking met de dames die we ontmoet hebben in de snelle-hap restaurants in Amerika. "Hoe gaat het met U, waar komt u vandaan?" roepen ze daar standaard op enthousiaste toon. Ik moet bekennen dat de haast kruiperige beleefdheid me in het begin wel aanstond maar na verloop van tijd werd zo duidelijk dat het enkel een rol was dat ik er ook weer snel genoeg van kreeg. Raar land.
In Florida straalde de luxe je van alle kanten tegemoet. Rond Disney kijk je je ogen uit naar al de verschillende vormen van vermaak. Er staat zelfs een enorm koloniaal gebouw op de kop langs de snelweg, compleet met tuin: het rariteitenkabinet. 's Avonds overal bundels licht die je naar een nachtgebeuren moeten lokken en er worden vier enorme vuurwerken per avond ontstoken waarvan één op een uitgaanseiland waar ze elke nacht oud-en-nieuw vieren. Toch heb ik me het meeste verbaasd over de kleine verschillen met thuis. Stopcontacten die anders zijn, huizen waarbij je door de voordeur direct in de woonkamer stapt, wc's die verstopt lijken omdat ze halfvol water staan, airconditioning die zo koud staat dat je met een sweater rondloopt terwijl het 30 graden is. Supermarkten waarbij je geen idee hebt hoe je iets bekends zou moeten vinden tussen de enorme stellingen. Enorme aardappels, megagrote uien, frisdrank in jerrycans, groot, groot, groot. Mensen die of te dik of te afgetraind zijn. Het is hollen of stilstaan.
Om mij heen zie ik nu vooral Hollandse kneuterigheid. Mensen in saaie kledij die genoeglijk met hun kroost bijkomen van de heerlijkheden van de feestdagen. Ik lees de deprimerende koppen van Martin's krant. De politiek is een klucht en de Amerikanen dreigen met oorlog, allemaal kommer en kwel. Als het aan de journalisten lag wordt je het komende jaar niet vrolijk. Het pukkelkind daarentegen komt weer voorbij met haast aanstekelijke energie en vrolijkheid. Wat een uitstekende nieuwjaarsbode.
| vorige: | Decemberdrukte |
| volgende: | Bergen |