Ze heeft gelijk. Gijs reageert wel op aanrakingen. Ik heb het idee dat hij het ook lekker vindt als hij door je armen omgeven tegen je aanzit. Ik geloof dat hij het niet zo prettig vindt om helemaal los met alleen een luiertje aan in de couveuse te liggen. Morgen mag hij in een bedje liggen. Misschien dat hij het wel lekker vindt met een dekentje over zich heen. Ik aai Gijs, maar er komt niet veel reactie. Gijs' buurkindertjes zijn soms minder dan de helft van Gijs' gewicht maar ze liggen echt rond te kijken. Ze bewegen ook meer. Nu ik zo aan Gijs gewend ben vind ik dat ze idioot grote hoofden hebben. Ze lijken wel voor de helft uit hoofd te bestaan. Ik drink mijn koffie en kijk om me heen. Plotseling ontdek ik tot mijn grote ontsteltenis dat ik me een beetje verveel zo met mijn zoon op schoot. Martin komt weer binnen. Sebastiaan troont buiten in zijn speelhuis. 'Hoe gaat het?' vraagt hij opgewekt. Ik moet ineens vreselijk huilen. 'Wat is er? vraagt hij bezorgd. 'Het contact komt niet, Martin. Ik merk dat ik geen contact krijg. Van Sebastiaan, en ook van Gijs, hield ik meteen bij de geboorte. Maar het kennismaken met elkaar begon bij Sebastiaan meteen en ik merk dat dat bij Gijs niet gebeurt. Het contact komt niet.' | |||||
| |||||