Hakjes
Een jongen van Be Quick is bezig met een snelle counter en komt onze helft van het veld opgestormd. Met twee snelle bewegingen passeert hij de middenvelders en dan staat enkel de laatste man nog tussen hem en de goal. Die laatste man is mijn dochter. Negen jaar, slank en met lange paardenstaart stormt ze op hem af en met een luide knal is de aanval geblokt. De aanvaller kijkt nog even verbaasd naar mijn dochter en moet dan snel terug naar zijn helft omdat wij nu op hun doel afrennen. Mijn dochter kijkt trots naar de supporters en zoekt haar positie weer op. Het plezier straalt eraf. Meiden voetballen steeds vaker maar sinds een maand is ze nog als enige meisje over in haar team. Het is blijkbaar geen probleem. De jongens hebben haar al lang geaccepteerd als volwaardig teamgenoot.
In de tweede helft gaat het minder. Ze loopt minder fanatiek en na tien minuten wordt duidelijk dat het niet meer gaat met haar enkel. Ze wordt gewisseld en met een kwade kop gaat ze op de bank zitten. Ik weet nu zeker dat ik met haar naar de dokter moet. Het is lastig om te weten wat Elise mankeert. Aan de ene kant is ze een bikkel die een stootje kan hebben. Maar ze kan ook heerlijk zwelgen in aandacht voor kleine ongemakken. Ook broer Sebastiaan kan niet goed schalen. Vandaar dat ik ze cijfers laat geven voor de pijn zodat ik een idee heb wanneer ik het met begrip en een kopje thee kan redden of actie moet ondernemen. De pijn van Elise is nu een 7 terwijl we bij 10 de ambulance moeten laten komen.
Elise heeft de rest van de dag een pesthumeur, niet in de laatste plaats omdat door haar wegvallen er nog twee doelpunten langs de keeper zijn gegaan. Niets aan te doen. Twee dagen later zitten we bij de kinderfysiotherapeut. Al snel wordt duidelijk dat er iets beschadigd is bij de aanhechting van pees naar spier. Voorlopig even niet sporten is het advies. Elise die zich eerst heerlijk serieus genomen voelde beseft ineens dat dit geen leuk bericht is. "Kunnen we nog iets doen om het herstel te versnellen?"vraag ik in een poging om iets te doen aan de misere. "Het enige wat ik kan bedenken is dat Elise een paar uur per dag minder spanning op haar pees krijgt door het dragen van een verhoging in haar schoenen," zegt de therapeute. Ineens weet ik iets om mijn dochter op te vrolijken.
Dat mijn dochter voetbalt doet niets af aan het feit dat ze echt een meisje is. Nog meer dan ik destijds is ze dol op meide-dingen. Ze houdt van mooie jurken, wil aan mijn make-up zitten en is zich bewust van modetrends. Langzaamaan gaat het van prinsessenstijl richting meer sexy outfits. Glimmende stoffen en bling-bling hebben een grote aantrekkingskracht naast damesschoentjes en tasjes. Op het merendeel van deze spullen rust helaas een veto van mijn kant. Te ordinair.
Ik heb nooit de bekoring of het nut ingezien van hoge hakken. Ik kan er niet op lopen en het geeft een merkwaardige houding aan een vrouwenlijf. Om het evenwicht te bewaren wordt het achterwerk meer naar achteren geduwd en de boezem meer naar voren. Dat vinden mannen leuk om naar te kijken en dat zal dan wel het nut zijn. Ik kocht mijn eerste paar pumps onder mijn trouwjurk omdat zelfs ik moest toegeven dat dat het geheel $aacute;f maakte. Ik ben de hele dag bang geweest om elegant op mijn snufferd te gaan.
Weinig enthousiast sjokt Elise achter me aan door het dorp. "Ik heb geen zin in boodschappen, gaan we nu naar huis?" Ik geef haar een hand en meldt dat het niet ver meer is. In de schoenenwinkel aangekomen geef ik haar de opdracht om schoenen te gaan passen. Daar heeft ze al helemaal geen zin in, totdat ik zeg dat ze alleen maar schoentjes met een hakje mag uitzoeken. Haar gezicht begint te stralen en na een kwartier koket passen verlaten we het pand met zilveren schoentjes met gespjes en.....hakjes op doktersrecept.
| vorige: | Decadent |
| volgende: | Leasehond |